De Britse regering overweegt de invoering van een ‘pay-per-mile’-rekening voor het rijden op de weg, specifiek voor elektrische voertuigen (EV’s). Hoewel dit misschien een manier lijkt om inkomsten te genereren en zuinig rijden te stimuleren, zou deze stap een spectaculair averechts effect kunnen hebben en de klimaatdoelstellingen kunnen schaden die het moet ondersteunen.
Op het eerste gezicht lijken autofabrikanten de meest directe slachtoffers van deze beleidsverandering. Ze staan momenteel onder druk om de ambitieuze verkoopdoelstellingen voor elektrische voertuigen te halen, die zijn vastgelegd in het Zero Emission Vehicles (ZEV)-mandaat van de overheid. Het missen van deze doelstellingen brengt aanzienlijke financiële sancties met zich mee. In een poging de productie en verkoop op te voeren, hebben veel fabrikanten elektrische auto’s zwaar gepromoot en aanzienlijke kortingen aangeboden.
Als we echter verder kijken dan de korte termijn, zal de echte verliezer in dit scenario waarschijnlijk de Britse regering zelf zijn. De hoeksteen van het milieubeleid is een juridisch bindende belofte om tegen 2050 een netto-nul-koolstofuitstoot te bereiken. Deze doelstelling heeft al ambitieuze initiatieven gestimuleerd, zoals het verbieden van de verkoop van nieuwe benzine- en dieselvoertuigen vanaf 2035, ervan uitgaande dat in 2050 de meeste auto’s op de Britse wegen elektrisch zullen zijn.
Het door de regering voorgestelde systeem van kilometerheffing is regelrecht in tegenspraak met deze langetermijnvisie. Het creëert een aanzienlijk financieel obstakel voor automobilisten die overwegen om op elektrische voertuigen over te stappen, waardoor de publieke acceptatie mogelijk wordt ondermijnd en de transitie van fossiele brandstoffen wordt vertraagd. Dit zou de regering uiteindelijk tot een juridische strijd kunnen dwingen als zij er niet in slaagt haar netto-nuldoelstelling in 2050 te verwezenlijken.
Deze voorgestelde belasting voegt nog een extra laag complexiteit toe aan het toch al ingewikkelde beeld. Beleid uit het verleden gericht op het bevorderen van de adoptie van elektrische auto’s was doordrenkt van inconsistenties. De introductie van de Electric Car Grant (ECG), die tot £ 3.750 korting biedt op in aanmerking komende EV’s, heeft bemoedigende resultaten opgeleverd: vorige maand steeg het EV-marktaandeel naar 25,4%, een aanzienlijke sprong ten opzichte van het voorgaande jaar.
Met overheidssteun en stimuleringsmaatregelen ligt de auto-industrie momenteel op koers om de doelstelling van het ZEV-mandaat van 33% EV-marktaandeel tegen volgend jaar te halen. Het rekeningrijden bedreigt dit momentum echter. Het introduceert onzekerheid en ontmoedigt potentiële kopers, waardoor het consumentenvertrouwen op een cruciaal moment wordt ondermijnd.
De introductie van een kilometerheffing voor elektrische voertuigen dreigt een paradoxale situatie te creëren: het belemmeren van de transitie naar schoner vervoer die het beweert te ondersteunen. Deze beleidswijziging zou de geloofwaardigheid van de regering op het gebied van klimaatactie aanzienlijk kunnen schaden, terwijl zij in de loop van de tijd mogelijk kwetsbaar zou worden voor juridische problemen.
